Bart en Jorieke

In januari 2018 zijn de broer en schoonzus van Alice op bezoek geweest. Hieronder leest u hun verhaal:

In januari 2018 zijn wij 2 weken op familiebezoek geweest bij Alice en Prempaul. Wat was het fijn om elkaar weer te zien en te spreken en met Martha te knuffelen! Zo in het echt is toch veel fijner als via Skype. Het was voor ons een bijzondere ervaring om mee te maken hoe ze daar leven. Zodra we bij het vliegveld naar buiten stapten begon dat al. De geur, de geluiden, het verkeer, het eten, alles is zo anders als in Nederland. Ook het vele afval valt op, overal zie je wel afval aan de kant van de wegen, langs de spoorlijn, op het strand, overal wordt het zomaar neer gegooid. Dat is wel jammer van de mooie natuur, want zo blijft daar weinig van over.

Ons verblijf in huize Pulipati was erg fijn en goed geregeld. We hadden niet de intentie om veel weg te gaan en veel te zien. Voor ons was het doel om te ervaren hoe het leven in India is en om bij te kunnen kletsen met Alice. Daarom hebben we ook maar 1, voor ons echt drukke dag gehad toen we naar Guntur gingen. Guntur is een stad die een paar uur rijden vanuit Bapatla ligt. Op de heen reis hebben we nog familie ontmoet van Prempaul. Het was voor ons mooi om te ervaren hoe anders de cultuur in India is. Zo gastvrij, ondanks dat ze ons helemaal niet kenden en het communiceren ook niet makkelijk gaat.

De rest van de dagen zijn we vooral in Bapatla zelf gebleven, want alleen boodschappen doen is al een ervaring op zich. En ook de ouders van Prempaul vonden het fijn als we langs kwamen. Of dat nu voor ons was of omdat ze Martha anders te weinig konden zien, is de vraag. We zijn ook een paar keer naar het strand geweest om heerlijk in de warme golven te zwemmen. Maar juist daar hebben we wel ervaren hoe bijzonder we waren als blanken. Mensen die komen vragen of ze samen met ons op de foto mogen bijvoorbeeld. We hebben ons bekeken gevoeld.

Op de 2 zondagen dat we er waren hebben we de zondagsschool bij huize Pulipati bijgewoond. Het was mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen waren in het zingen. En ze hebben ook goed geluisterd naar het Bijbelverhaal. Het is goed te merken dat ze niet zo gewend zijn om stil te zitten en te gehoorzamen, maar Prempaul zorgt er wel voor dat ze luisteren. We hebben geen bijeenkomst bijgewoond in een sloppenwijk om te voorkomen dat de hindoes in de omgeving moeilijk gaan doen als er te vaak blanken naar toe gaan. Dit bevestigd de berichten dat de godsdienstvrijheid in India onder druk staat. We hebben wel van een afstand de vuilnisbelt van Bapatla bekeken om zo een beetje een idee te krijgen dat daar geleefd wordt. Het was wel heftig om te zien dat daar gewoon armzalige hutjes staan tussen het afval en dat daar dus mensen wonen.

Na alles wat we gezien en ervaren hebben gaan we onze rijkdom extra waarderen! Wat is het dan weer fijn om warm stromend water te hebben en gewoon, Hollands voedsel. We staan er meestal niet bij stil hoe gezegend wij zijn, maar wat mogen we dankbaar zijn voor alles wat we eigenlijk zo normaal vinden. En wat hebben de christenen in India ons gebed hard nodig. Dat we het werk wat Prempaul en Alice doen maar veel mogen gedenken in onze gebeden, want zonder Gods hulp en zegen kunnen ze dit werk niet doen.

We kijken terug op 2 hele fijne en mooie weken!

Groeten Bart en Jorieke Jacobse-Keurhorst